تفاوت استیل 420 و 430

تفاوت استیل ۴۲۰ و ۴۳۰ به عنوان دو نوع استیل پرکاربرد که در صنایع مختلف استفاده می‌شوند، باید به هنگام استفاده مورد بررسی قرار گیرد. اگرچه این دو استیل شباهت‌های زیادی به هم دارند اما تفاوت‌های آن‌ها را نیز نمی‌توان نادیده گرفت.

به طور کلی، استیل‌های ۴۲۰ و ۴۳۰، از استیل‌های سری ۴۰۰ به شمار می‌روند که نام دیگر آن‌ها، استیل بگیر است. این آلیاژهای مغناطیسی، یکی از انواع استیل به شمار می‌روند که با ترکیب شیمیایی مختلف، اعضای مختلفی داشته و کاربردهای متعددی در صنعت دارند.

برای مقایسه این دو نوع استیل، بهتر است ابتدا این دو فولاد را بشناسید و ویژگی‌های هر یک را بدانید. در این مقاله، به بررسی ویژگی‌های این دو پرداخته و سپس تفاوت استیل ۴۲۰ و ۴۳۰ را بررسی خواهیم کرد. همراه ما باشید.

استیل ۴۲۰ و ویژگی‌های آن

نسخه بهبود یافته استیل ۴۱۰، استیل ۴۲۰ است که در آن از کربن بیشتری استفاده شده تا مقاومت و استحکام آن افزایش یابد. از طرفی، این نوع استیل مقاومت بالایی در برابر تخریب و خوردگی دارد چراکه در ترکیب شیمیایی آن از ۱۲ تا ۱۴ درصد کربن استفاده شده است. کروم نقش بسیار مهمی در ایجاد مقاومت به خوردگی در استیل دارد.

همانطور که گفته شد، آلیاژ مذکور از انواع بگیر استیل است. تفاوت استیل بگیر و نگیر، در مغناطیسی بودن یا نبودن آن‌ها است. استیل ۴۲۰ در دو حالت آنیل و سخت شده مغناطیسی است. از سوی دیگر، همچون سایر آلیاژهای استیل مارتنزیتی، قابلیت سخت‌شدن توسط عملیات حرارتی را دارد.

با توجه به اینکه آلیاژ نامبرده، در میان استیل‌های دارای ۱۲ درصد کروم بالاترین سختی را دارد – که معمولا در حالت سخت شده بیش از ۵۰ راکول سی است – در شرایطی از این استیل استفاده می‌شود که به مقاومت به خوردگی و سختی بالای همزمان نیاز باشد.

استیل ۴۳۰ و ویژگی‌های آن

پیش از بررسی تفاوت استیل ۴۲۰ و ۴۳۰، استیل ۴۳۰ را تعریف خواهیم کرد. این آلیاژ، نوعی آلیاژ فریتی است که قابلیت سخت شدن با عملیات حرارتی را ندارد و از همین جهت، برای تیغه‌هایی که نیاز به لبه‌های تیز و تیز شدن مجدد دارند، مناسب نیست.

داشتن کروم بالا در حدود ۱۶ تا ۱۸ درصد، موجب می‌شود که این فولاد مقاومت به خوردگی بالا و نزدیک به استیل ۳۰۴ داشته باشد. البته، با توجه به ترکیبات متفاوت، قیمت هر کیلو استیل ۳۰۴ و ۴۳۰ با هم متفاوت است.
این استیل با شکل پذیری بالا و مقاومت به خوردگی بالا، به ویژه در برابر اسیدهایی همچون اسید نیتریک، در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تفاوت استیل ۴۲۰ و ۴۳۰ در ترکیب شیمیایی

همچون تفاوت انواع آلیاژها، اولین و مهمترین تفاوت استیل ۴۲۰ و ۴۳۰ در ترکیب شیمیایی است که منجر به تفاوت‌های دیگر در ساختار، خواص و کاربردهای آن‌ها نیز می‌شود. استیل ۴۳۰ نسبت به نوع ۴۲۰، کربن کمتری داشته و کروم بالاتری دارد. از همین روی، سختی کمتر و مقاومت به خوردگی آن بالاتر است. در جدول زیر می‌توانید تفاوت استیل ۴۲۰ و ۴۳۰ در ترکیب را بررسی نمایید:

تفاوت در مقاومت به خوردگی

یکی از اصلی‌ترین دلایل تفاوت استیل ۴۲۰ و ۴۳۰، تفاوت در مقاومت به خوردگی است. استیل ۴۲۰، با داشتن ۱۲ تا ۱۴ درصد کروم، در برابر عوامل خورنده مختلفی چون اسیدهای ملایم، آب شیرین و مواد قلیایی در مواد غذایی مقاومت به خوردگی مناسبی دارد. آنیل کردن این استیل، موجب می‌شود که این مقاومت در آن کاهش یابد.

در مقابل، استیل ۴۳۰ قرار دارد که درصد کروم در آن ۱۶ تا ۱۸ درصد است. این میزان کروم، مقاومت به خوردگی بالایی در این استیل ایجاد می‌کند به طوری که در محیط‌های اسیدی قوی چون اسید نیتریک مقاومت مناسبی دارد.

بنابراین به طور کلی می‌توان گفت که مقاومت به خوردگی استیل ۴۳۰ در مقایسه با استیل ۴۲۰ بالاتر بوده و در حدود استیل ۳۰۴ است.
در توضیح استیل ۳۰۴، می‌توان آن را یکی از استیل‌های پرکاربرد در صنعت که در محیط‌های خورنده به خوبی مقاومت می‌کند، معرفی کرد که بسیاری از خریداران در بازار، به دنبال آن هستند. البته آن را با استیل ۲۰۱ نیز مقایسه می‌کنند. درباره نحوه تشخیص استیل ۳۰۴ با ۲۰۱ می‌توانید در آیرومارت بخوانید.

تفاوت استیل ۴۲۰ و ۴۳۰ در خوردگی

تفاوت استیل ۴۲۰ و ۴۳۰ در کاربرد

دیگر تفاوت استیل ۴۲۰ با ۴۳۰ در کاربرد آن‌هاست. معمول‌ترین کاربردهای استیل ۴۲۰، استفاده از آن در ساخت تجهیزات جراحی، کارد و چنگال، تیغه‌های برشی و شیرهای سوزنی است.
از استیل ۴۳۰ که مقاومت به خوردگی بالایی دارد نیز معمولا در ساخت لوازم خانگی چون ماشین ظرفشویی، یخچال، اجاق گاز و حتی سینک استفاده می‌شود. در خودروسازی و صنایع غذایی نیز از این استیل استفاده می‌شود.

تفاوت استیل ۴۲۰ با ۴۳۰ در جوشکاری

به طور معمول، بهتر است که استیل گرید ۴۲۰ جوشکاری نشود یا در صورت لزوم، پیش از جوشکاری حتما پیشگرم آن در دمای ۱۵۰ تا ۲۰۰ درجه سانتی‌گراد انجام شود. در نهایت پس از جوشکاری به تمپر کردن به مدت ۲ ساعت نیاز دارد.

برای جوشکاری استیل ۴۳۰، لازم است تا در دمای ۱۵۰ تا ۲۰۰ درجه سانتی‌گراد پیشگرم شود. شکنندگی در فلز جوش و منطقه متاثر از حرارت را می‌توان با آنیل پس از استفاده از انواع جوشکاری در دمای ۷۹۰-۸۱۵ درجه سانتی گراد کاهش داد.

تفاوت استیل ۴۲۰ با ۴۳۰ در جوشکاری

تفاوت استیل ۴۲۰ با ۴۳۰ در مقاومت در برابر حرارت

گرید ۴۲۰ تا دمای ۶۵۰ درجه سانتی‌گراد مقاومت به اکسیداسیون و پوسته پوسته شدن خوبی دارد در صورتی که استفاده از آن در دماهای بالاتر توصیه نمی‌شود.
گرید ۴۳۰، در صورتی که به صورت متناوب در مقابل حرارت تا دمای ۸۷۰ درجه سانتی‌گراد قرار گیرد، می‌تواند در برابر اکسیداسیون مقاومت کند. همچنین، مقاومت به اکسیداسیون مناسبی در مقابل قرارگیری تا درجه حرارت ۸۱۵ درجه سانتی‌گراد (به صورت مداوم) دارد.
اما در صورتی که به صورت طولانی مدت در محدوده دمایی ۶۰۰-۴۰۰ درجه قرار گیرد، ممکن است شکننده شود که این اثر را می‌توان با آنیل کردن آن از بین برد.

تفاوت در عملیات حرارتی

دیگر تفاوت استیل ۴۲۰ و ۴۳۰، در عملیات حرارتی است. عملیات حرارتی فولادها، به دلیل اثری که بر خواص آن‌ها دارد بسیار مهم است. استیل ۴۲۰ از نوع مارتنزیتی و عملیات حرارتی‌پذیر است. در صورتی که فولادهای فریتی چون استیل ۴۳۰ قابل عملیات حرارتی نیستند.

خرید انواع ورق استیل؛ کدام ورق مناسب نیاز شماست؟

در هنگام خرید و هنگام استعلام قیمت ورق استیل در انواع مختلف، ممکن است سردرگم شوید. استیل خانواده بزرگی از گریدهای آلیاژی را شامل می‌شود که هر یک از آنها ترکیب شیمیایی، ساختار، خواص و کاربردهای مختلف خود را دارند و از همین روی، باید در هنگام خرید و تامین کالا به این نکات توجه نمود.

با توجه به قیمت استیل در گریدهای مختلف همچون قیمت ورق استیل ۳۱۶، بسیار مهم است که پیش از خرید تمام جوانب را بسنجید و بهترین گرید مورد نیازتان را خریداری کنید.
از سویی، تشخیص انواع استیل ممکن است برای شما مشکل باشد و نیاز به مشاوره‌های خرید داشته باشید.

کارشناسان متخصص ما در آیرومارت، شما را در این امور یاری خواهند داد و با ارائه مشاوره‌های رایگان و تخصصی، به شما کمک می‌کنند که بهترین گرید آلیاژی در بالاترین کیفیت و بهترین قیمت را خریداری نمایید. بدین منظور، کافیست با شماره تلفن ۰۲۱۴۵۳۰۶ تماس بگیرید.